در مورد زنان در حادثه كربلا در دو محور می‌توان سخن گفت كه ابتدا آنان چند نفربودند؟ و ديگر آن كه چه نقشی آفريدند؟
05 آذر 1393 توسط اکبری
آنان كه در كربلا حضور داشتند، زنانی بودند كه بعضی از آنان اولاد امام علی (ع)
وبعضی نيز از اصحاب و بنی هاشم بودند.
زينب(س) ام كلثوم، فاطمه، صفيه، رقيه، و ام هانی از اولاد امام علی (ع) بودند.
فاطمه و سكينه دختران سيدالشهدا بودند، رباب، عاتكه، مادر محسن بن حسن،دختر
مسلم بن عقيل، فضه نوبیّه كنيز خاص‌ّ امام حسين (ع) و مادر وهب بن عبدالله نيزاز
زنان حاضر در كربلا بودند.
در روز عاشورا پنج نفر از زنان از خيام حسينی به طرف بيرون آمدند كه عبارت‌بودند از:
كنيز مسلم بن عوسجه، زن عبدالله بن كلبی و همسر وهب بانوی نميریّة قاسطیّه‌كه
زن عبدالله بن عمير كلبی روز عاشورا بر بالين شوهر آمد و از خدا آرزوی شهادت كرد
وهمان جا با عمود غلام شمر كه بر سرش فرود آورد، كشته شد. البته در بعضی
مقاتل نقل‌شده كه زوجة وهب، بر بالين همسرش آمده تا خون از صورت همسر پاك
كند و شمر كه‌شاهد صحنة بود به غلامش دستور داد تا او را بكشد.
دو زن نيز در روز عاشورا از فرط عصبیّت و احساس، به حمايت از امام بر خاستند
وجنگيدند: يكی مادر عبدالله بن عمر كه بعد از شهادت پسر، با عمود خميه به طرف
دشمن‌رفت و امام او را برگرداند.
ديگری، مادر عمرو بن جناده، كه پس از شهادت پسرش، سر او را برداشت و به‌طرف
دشمن پرتاب كرد و مردی را به وسيلة او كشت ؛ شايد چنين گفت هديه‌ای را كه
درراه خدا دادم، پس نمی‌گيرم.
سپس شمشيری برداشت و به طرف دشمن رفت كه امام (ع) او را به
خميه‌هابرگرداند.
ديگر زنی كه در روز عاشورا از خود صحنه‌ای ساخت و نامش را در تاريخ كربلا
برای‌هميشه ثبت كرد، زنی از قبيلة بكر بن وائل بود، كه ابتدا با شوهرش در سپاه ابن
سعد بود،ولی هنگامی كه بی شرمی سپاهيان ابن زياد را ديد، شمشيری برداشت و
به طرف خميه‌آمد و قبيلة بكر بن وائل را به ياری طلبيد.
